Πολλοί γονείς αγχώνονται, ανησυχούν, αγωνιούν για ερωτήματα που απασχολούν τα παιδιά τους. Όπως είναι η ανατροφή τους, η διαπαιδαγώγηση τους, η εφηβεία, το bullying, οι επιδόσεις τους, οι παρέες τους και πολλά άλλα. Ψάχνουν ρωτούν για οδηγίες, συμβουλές και πολλές φορές νιώθουν ότι είναι ανεπαρκείς, ανήμποροι, ΔΕΝ έχουν καταλάβει ή καταφέρει απολύτως τίποτα.
Αυτό όμως είναι και το μυστικό. Εδώ κρύβεται η ΛΥΣΗ σε όλα αυτά που σας απασχολούν. Δηλαδή τι εννοείτε; Θα αναρωτηθεί ένα γονέας… Στα λάθη μου, στην ανεπάρκεια μου, στα άγχη μου βρίσκεται η λύση; Βασικά όχι στα λάθη αλλά στην παραδοχή τους και πιο ουσιαστικά στο ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ που γεννάται. Η αποδοχή και η διαχείριση του συναισθήματος είναι ότι πιο σημαντικό υπάρχει. ΜΗΝ ξεχνάτε ότι πέρα από γονείς είστε και Άνθρωποι όπως και τα παιδιά σας, και τα συναισθήματα είναι ΙΔΙΑ για όλους.
Στο ΘΑΥΜΑ πολλοί γονείς μας ρωτάνε για συμβουλές, γνώμες, όμως εμείς αποφεύγουμε να δίνουμε οδηγίες, επιλέγοντας να είμαστε διπλά τους με όλη την ομάδα κοινωνικής – ψυχολογικής στήριξης.
Τα συναισθήματα λοιπόν που νιώθετε ως ενήλικες και ως γονείς ΜΗΝ φοβάστε να τα μοιράζεστε με τα παιδιά. Επικοινωνήστε τα, συζητήστε τα και με αυτό τρόπο γεφυρώνεται το οποιαδήποτε χάσμα. Απενοχοποιείτε την αποτυχία, την στεναχώρια. Ξεκλειδώνετε την χαρά, την ευτυχία και το πιο σπουδαίο είναι ότι διδάσκετε «ακούσια» στα παιδιά σας να κάνουν το ίδιο με εσάς… σε εσάς. Γίνεστε ΜΑΖΙ, γίνεστε ΟΜΑΔΑ. Το παιδί μαθαίνει να επικοινωνεί οτιδήποτε το απασχολεί, γιατί ξέρει ότι και εσείς έχετε την ίδια ανάγκη. Οπότε υπάρχει κάτι κοινό ασχέτου ηλικίας, επιπέδου, θέσης.
Αυτό το ΚΟΙΝΟ, αυτή η ανάγκη ομαδοποίησης μέσα από κοινά γνωρίσματα είναι βασική αρχή της ψυχολογίας του ανθρώπου και πόσο μάλλον ενός παιδιού που χτίζει προσωπικότητα και χαρακτήρα.
Θα έχετε προσέξει τα παιδιά φανατίζονται με αθλητικές ομάδες, ψάχνουν να ενταχθούν σε παρέες, υπερασπίζονται το σχολείο τους και την τάξη τους, ταυτίζονται με το παππού και την γιαγιά ή γενικά με κάποια προσωπικότητα που τους κεντρίζει το ενδιαφέρον. Αυτό γίνεται γιατί όλες αυτές οι οντότητες έχουν κάτι ΚΟΙΝΟ που εκφράζεται αβίαστα, απροκάλυπτα, χωρίς καμία αποδοκιμασία ή κριτική…. ΝΙΩΘΩ κάτι ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΩ.
Έτσι, αν ένας κάποιος θεατής από έξω, παρακολουθεί όλο αυτό. Διαπιστώνει ότι και αυτός έχει κοινές προσλαμβάνουσες και γνωρίσματα. ΝΙΩΘΕΙ το ίδιο, καλό ή κακό δεν έχει σημασία, και αμέσως αισθάνεται ΚΑΛΑ. Ζητάει να συμπορευθεί, να ενταχθεί και να ΝΙΩΣΕΙ το ΜΑΖΙ.
Δεν είναι τυχαίο που ο σοφός λαός μας λέει…
Η στεναχώρια που μοιράζεται, είναι μισή και η χαρά διπλή.
Για αυτό αγαπητοί γονείς ΜΙΛΗΣΤΕ, ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ, ΖΕΙΣΤΕ, ΝΙΩΣΤΕ με τα παιδιά σας.
Επικεντρωθείτε στο ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ… ΟΧΙ στο αποτέλεσμα. Δηλαδή, ΜΗΝ κοκορεύεστε ότι είστε οι ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ γιατί έχετε πολλά λεφτά, πτυχία, κοινωνικές – επαγγελματικές επιτυχίες και ούτε ότι είστε οι ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ γιατί δεν έχετε λεφτά, είστε άνεργοι, αποτυχημένοι κλπ. Κάντε απο κοινού πράγματα, δημιουργήστε εμπειρίες μαζί, ακούστε και συζητήστε το οτιδήποτε όχι σαν κριτής με το ύφος τα ξέρω όλα ή ότι δεν έχω ιδέα οπότε άστο καλύτερα αλλά ως Ανθρώπου που είναι διαφορετικός γιατί είναι μεγαλύτερος και τυγχάνει να είναι γονιός.
Γεγονός είναι ότι τα παιδιά ΔΕΝ καταλαβαίνουν από λόγια αλλά αποτυπώνουν εικόνες και πολύ περισσότερο ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ.
Και ΜΗΝ ξεχνάτε ότι η ανάδειξη του συναισθήματος ως ένα κοινό γνώρισμα μεταξύ γονέα και παιδιού, δημιουργεί κώδικες επικοινωνίας, εμπιστοσύνης, μηχανισμούς απορρόφησης εντάσεων, αποτροπή αποκλίνουσων συμπεριφορών και σας φέρνει ΚΟΝΤΑ.