Πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους εμάς τους ενήλικες, όταν ένα παιδί δέχεται κακοποίηση, πάντα νομίζει ότι αυτό φταίει, έχει ένοχες, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να μιλήσει. Αυτό όπως καταλαβαίνεται είναι ότι χειρότερο, δηλαδή η πεποίθηση ότι έφταιξα και πρέπει να τιμωρηθώ με ένα τέτοιο απαξιωτικό τρόπο. Επίσης, αυτή η νοοτροπία σμιλεύει και διαμορφώνει μια προσωπικότητα με τεράστια ψυχολογικά προβλήματα, με χαμηλή αυτοεκτίμηση και φυσικά εθισμένη στην ΒΙΑ. Μια βία που θα το συντροφεύει σε όλη του την ζωή και με πολύ αυξημένες πιθανότητες να εκφράζεται ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.
Εμείς λοιπόν ως ώριμοι ενήλικες, πέρα απο το αίσθημα της δικαιοσύνης οφείλουμε να μην κωφεύουμε, να μην εθελοτυφλούμε. Ακριβώς αυτή η στάση δίνει το ελεύθερο σε όλους αυτούς που ασκούν βια, να συνεχίσουν και ένεκα του αισθήματος του φόβου μας και της ηρεμίας, κοινός του ωχαδερφισμου, να θεωρούν ότι αυτό είναι το σωστό και να έχουν επιβάλει μια λογική βίας έναντι του αδύναμου. Ξέρετε η θεωρία που θέλει την κοινωνία μας ως μια ζούγκλα είναι τελείως εσφαλμένη. Στην ουσία αυτό έχει καλλιεργηθεί από την πλειοψηφία ανθρώπων που δεν έχουν την ικανότητα να διαχειριστούν τα αρχέγονα ένστικτα τους αλλά και απλές καθημερινές καταστάσεις που πρέπει να αντεπεξέλθουν ως ισότιμα μελή ενός συνόλου ανθρώπων.
Για αυτό την επόμενη φορά, που θα καταλάβουμε μια μορφή βίας σε ένα παιδί, ας ΔΡΑΣΟΥΜΕ και όχι μόνο να αντιδράσουμε. Η κακοποίηση προς την πιο αδύναμη οντότητα της κοινωνίας μας, το παιδί, ΔΕΝ πρέπει να μείνει και να θεμελιωθεί ως μια κανονικότητα.
There are no comments