Οι πρόσφυγες είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Οι πρόσφυγες είναι Άνθρωποι.

Δεν χρειάζεται να τους λυπούμαστε, δεν χρειάζεται να τους μισούμε. Δεν χρειάζεται να είμαστε καλοί μαζί τους αλλά ούτε και κακοί. Χρειάζεται να είμαστε απλά Άνθρωποι.

 

Δεν επικαλούμαι ηθικούς κανόνες της ανθρώπινης υπόστασης, αλλά ούτε και την αίσθηση του καλού, επικαλούμαι την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Σκεφτείτε μόνο, ότι η Ελλάδα περνάει μια μεγάλη οικονομική κρίση. Πολλοί άνθρωποι, νέοι, οικογενειάρχες, επιστήμονες, τεχνίτες, εργάτες, υπάλληλοι  χάσανε την δουλειά τους και αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν για μια καλύτερη ζωή. Οι πρόσφυγες βίωσαν πόλεμο, χάσανε τις οικογένειες τους, τα παιδιά τους, τους γονείς τους, τα όνειρα τους,  τις ζωές τους ολόκληρες. Αναγκάστηκαν να φύγουν για να σωθούν.

 

Οι καταστάσεις που πέρασαν διαμόρφωσαν τις ψυχές τους. Φανταστείτε το αντίκτυπο που έχουν όλα αυτά, στις ψυχές των παιδιών. Συλλογιστείτε πως εμείς ήμασταν πριν κάτι χρόνια και πως είμαστε ΤΩΡΑ.

 

Σαφώς, στα καραβάνια των ανθρώπων που έρχονται στην Ελλάδα, υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι. Το ερώτημα που γεννάται είναι «Εμείς οι απλοί άνθρωποι τι μπορούμε να κάνουμε;»

Όλοι μας μπορούμε να κάνουμε πράγματα. Απλά πράγματα, έχοντας μέσα μας την μια και βασική αρχή… ότι πάνω από όλα είμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΙ.

 

Αγαπητοί αναγνώστες, το να είσαι άνθρωπος δεν σημαίνει ότι πρέπει να γίνεις υποχρεωτικά καλός, να μοιράζεις συσσίτια, λεφτά σε πρόσφυγες,  και να δεχτείς κάτι που ΔΕΝ σου αρέσει. Το να είσαι άνθρωπος σημαίνει ότι ΠΡΕΠΕΙ να καταλάβεις ότι αυτά που φέρεις εσύ ως οντότητα. Ψυχή, πνεύμα, ανάγκες, στιγμές τα φέρουν και άλλοι άνθρωποι σαν και εσένα. Οπότε βάλτε τον εαυτό σας στην θέση ενός ασυνόδευτου παιδιού, μιας γυναίκας που έχασε  το παιδί της και τον άντρα της  σε κάποια θάλασσα και αμέσως θα καταλάβετε ΤΙ μπορεί να κάνετε.

 

Πολιτικές καταστάσεις δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Προσβάσεις σε διεθνή fora, οργανισμούς, φορείς, αρχηγούς κρατών που διαμορφώνουν καταστάσεις ΔΕΝ έχουμε.  Όμως μπορούμε να κάνουμε τις ζωές αυτών των ανθρώπων αλλά και την δικές μας ζωές καλύτερες. Με απλά πράγματα, με μια ενημέρωση στη Σύρια μητέρα με τα παιδιά της που περιμένουν ώρες στην στάση, ένα λεωφορείο που δεν θα περάσει. Με μια συμβουλή στα παιδιά από το Αφγανιστάν που παίζουν μπάλα στην πλατεία. Με μια οδηγία στο κύριο από το Ιράκ που που βρίσκεται στο ΚΕΠ της περιοχής και δεν καταλαβαίνει αυτά που του λένε. Με μια ουσιαστική παρέμβαση στη διένεξη μεταξύ  μιας γιαγιούλα που μένει σε ένα υπόγειο και μιας παρέας παιδιών από την Αλγερία, που παίζουν και φωνάζουν μπροστά από το παράθυρο της. Δεν ξέρουν τα παιδιά αλλά και η γιαγιά ανησυχεί. Πράγματα απλά, καθημερινά και πάνω από όλα ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ.

 

Μην ξεχνάτε ότι και η Ελλάδα έζησε την προσφυγιά και μόνο κερδισμένη βγήκε από όλο αυτό

 

 

20 Ιουνίου… Παγκόσμια ήμερα προσφύγων